Lieve Vrijwilligers,

Het jaargetij is daar en staat te wenken.
Ik moet hier weg, ik moet Madrid verlaten,
ik moet te paard langs velden, wegen, straten
om ‘t schuldeloze grut geluksgevoel te schenken.

De Spaanse keuken moet ik eventjes vergeten.
Wanneer ik Neêrlands bodem heb betreden,
dan krimpt mijn maag, mijn darmen kneden,
want kool of spruitjes krijg ik daar te eten.

Fijn dat ik onlangs hoorde: eindelijk zoekt dit landje
iets nieuws, een weg naar hoger culinair genot
ja, zelfs een topper is gespot
(al stond dat in een piepklein krantje).

Faam snelt vooruit. “Een houten keet in IJsselstein”,
wist Piet, “en alles supervers uit eigen tuin,
groenten en kruiden, het fruit en ajuin”.
Kijk, daar wil ik wezen, daar wil ik wel zijn.

Al is cavolo nero nog altijd een kool (zij het palm),
toch zie ik: een hoger plan is het streven.
Ja, teel eens wat anders, breng meer smaak in het leven,
en reinig de sloot, want wie weet komt er zalm.

Pastinaak en kardoen, courgette, pompoen,
bessen, vijgen, mispel en kwee … volle manden.
Vruchten van het werk van nijvere handen.
Vrijwilligers popelen, ongeacht het seizoen.

Nog niet genoeg werk? Nee, want er komen méér bloemen,
is mij verteld, aan de kar te verkopen.
Het lusthof breidt uit, is straks niet te belopen.
Ideaal voor de bijen die je altijd hoort zoemen.

Sint, in persoon een toonbeeld van duurzaamheid,
een lang leven lang wars van modieuze grillen,
van koopjesdwang, overdaad en spullen verspillen,
bewondert het tuinieren in lokale verbondenheid.

De vreugd’ van groene vingers is aan Sint niet besteed.
Geef mij maar mijn paard. Ik maak liever ritten
dan dat ik moet wieden, graven en spitten.
Maar mijn mijter gaat af! Veel succes met die keet!

¡ Saludos cordiales y sinceros !

MADRID, november 2018

Aan het eind van de herfst schreef Sint Nicolaas, ietwat weemoedig, vanuit Madrid een brief aan de vrijwilligers van de Wijktuin. Verrassend is dat de Sint enkele privé opnamen mee stuurde. Hoogst uitzonderlijk als je het mij vraagt, misschien wel uniek. Wij krijgen zo een aardig inkijkje in en rond het bisschoppelijk paleis dat er uitgestorven bij ligt in deze tijd van het jaar. De foto’s publiceer ik vandaag, 4 december. Morgen volgt de brief.