Neem me niet kwalijk, maar wie de laatste tijd géén tijd heeft gehad voor de Wijktuin, is naar mijn idee toch echt een koekebakker. Behalve een verscheidenheid aan groenten, waren er volop pruimen en zelfs nog klein fruit (frambozen en ananaskers). Gezonde voeding, vers van de grond. Appelen en peren (hand en stoof) in overvloed tegen een zachte prijs. Wat een weelde.

Wie wèl tijd had en onlangs de tuin heeft bezocht, weet dat de appels en peren vrij voorhanden zijn voor de bakkers onder ons. Zaterdag 5 oktober, tijdens het oogstfeest, proeven en beoordelen de bezoekers de taarten die de inschrijvers voor de bakwedstrijd speciaal voor deze dag maken. Wil de echte koekenbakker nu opstaan?

Vorig jaar heb ik in dit blog over de kwee geschreven, voor veel mensen een onbekende vrucht. In de Wijktuin is het vooral in september/oktober een opvallende boom vanwege de grote, zware vruchten die van groen naar geel kleuren. Staat bij de middencirkel. Of de kwee sinds vorig jaar bekender is geworden bij de vrienden, vrijwilligers en andere bezoekers, kan ik niet beoordelen. De laatste tijd komen er regelmatig opnieuw vragen over de boom en sommige bezoekers kijken nu al verlangend naar het moment waarop de vruchten rijp zijn. De korte stukjes van vorig jaar zet ik daarom hier op een rij met een link die in een nieuwe tab opent. Dan bent u snel weer bijgepraat.

>> Coing, Quince, Quitte, Membrillo, Marmelo (aug 29, 2018)

>> FF W888 ! Geel van kleur en bedwelmend van geur (sep 13, 2018)

>> Honingappel (sep 30, 2018)

>> Citroengeel van kleur en heerlijk van geur (okt 13, 2018)

Meestal wordt hij gebracht met de wagen. Deze zomer koos hij er soms voor om met de motor te komen, gekleed in een stoer jasje. Eenmaal gearriveerd op de Wijktuin, altijd op een maandag, gaat hij op eigen benen verder. Zolang hij ronddwaalt, staat de wagen of motor onbewaakt geparkeerd op de middencirkel. Het kleine fruit langs het hek is het eerste dat wordt geïnspecteerd, frambozen vallen altijd zéér in de smaak. Vervolgens bezoekt hij het Bij-eenhuis om te zien hoe het de bijen vergaat. Vorige week liep hij links van het huis naar achteren en daar heeft hij mij met brede armgebaren duidelijk uitgelegd wat bijen aan het doen zijn: bijen zijn druk bezig en maken honing. Een snelle doorsteek door de bloementuin, heen en terug, maakt hem zichtbaar vrolijk. Na de bijen en de bloemen is het tijd om contact op te nemen met het thuisfront. Hij neemt plaats in de middencirkel en via een smartphone vertelt hij enthousiast over zijn rondgang in de Wijktuin. Dan is het tijd om zich terug te trekken in de wilgentipi waar hij zich in alle rust overgeeft aan bespiegelingen. Zijn vaste begeleider neemt plaats in een stoel naast de tipi en wacht geduldig af. Regelmatig worden ervaringen uitgewisseld tussen die twee. Als hij is uitgespeeld, dan is dat het sein om verder te trekken. Al bijna zijn hele leven bezoekt Jax, net drie jaar geworden dit voorjaar, wekelijks de Wijktuin.